جودی باز می‌گردد !

سلاااااام به دوستان گلم. راستش اصلا انتظار نداشتم دیگه کسی به اینجا سر بزنه. خب حق هم داریم. اما از دیدن کامنت خوشحال شدم. مخصوصا که از طرف دوستان قدیمی و عزیزززز باشه. ممنون مهربونها 

از وقتی که پست آخر رو نوشتم خیلی وقته میگذره. الان نمیدونم دقیقا باید از کجا شروع کنم. از الان، از قبلا، خلاصه بگم، کلی بگم ... اما یه چیزی رو مطمئنم. حتما دوباره میخوام بنویسم. بریم ادامه ... 

 

  

 این مدت که نبودم برخلاف خیلی از وبلاگ نویس های کم کار مشغول شبکه های اجتماعی نبودم. نه همون اوایل و نه حالا خیلی ارتباط باهاشون نگرفتم. از بینشون فقط اینستاگرام رو دوست دارم. چون عاشق عکس هستم. و اینکه توش از جوکهای تکراری و خبرهای بدون منبع و اطلاعات اشتباه خبری نیست. البته از تلگرام استفاده میکنم اما توش فقط با چند تا از افراد نزدیک و دوستان قدیمی ارتباط دارم اونم کم، و توی دو سه تا گروه تخصصی عضو هستم و از مطالبشون استفاده میکنم. اما هیچ جایی لذت نوشتن توی وبلاگ و بودن با شما رو نداره. برای همین دارم سعی میکنم اینجا رو جزو برنامه های مهمم بذارم و حتما دوباره منظم بنویسم.

خب توی این مدت که نبودم زندگی تغییرات کم و زیادی داشته. قراردادمون رو برای خونه ای که پارسال اسباب کشی کردیم تمدید کردیم. خونه ای که ازش خیلی راضی ام و دوستش دارم. به جای خونه قبلی یه جای دیگه یه خونه دیگه گرفتیم و اجاره دادیم. زندگی مون هنوز دو نفره است و کماکان دو نفره خواهد ماند. اوضاع خودمون دو تا خدا رو شکر خوبه، خیلی خوب. من دفاع کردم، با نمره 20. روز دفاع یکی از روزهای خیلی خوب زندگی ام بود. دوست دارم خاطره اش رو یه روز ثبت کنم. توی شرکت مشغولم. خیلی زیاد و پر کار و پر مسئولیت. از طرف دیگه کلینیک روانشناسی مون رو با دوست جان (کسی که خیلی دلم میخواد ازش براتون بگم) داریم افتتاح میکنیم. کارهاش تموم شده و مشغول انجام یه سری مراحل هستیم. توی این مدت به طور منظم تلاش کردم با مطالعه و شرکت در کارگاه های اساتید بسیار عالی و تمرین و تمرین توی این حوزه دانش و مهارت و توانایی ام رو افزایش بدم. در حدود 1 سال هم توی کلینیک استادم کار میکردم و سه چهار ماهی هست که دیگه اونجا نمیرم و منتظرم مرکز خودمون افتتاح بشه. لوک خوبه، گرفتار اما سر حال و خوشحال. مدتیه که یکی از ورزش های مورد علاقه اش رو شروع کرده. خیلی خوشحاله خیلییییی. این ورزش خیلی پر خرجه خیلیییی ! خودش بابت این همه هزینه عذاب وجدان داره اما من شدیدا ایستادم که باید ادامه بده. باید ببینین چطور عین بچه ها ذوق داره. به نظرم اولین باریه که توی زندگی اش داره یه کاری رو فقط به خاطر دل خودش انجام میده و به خاطر همین پای همه سختی هاش هستم. کلا الان توی وضعیتی هستم که ترجیح میدم بیشتر از زندگی لذت ببریم و پول رو خرج خوشحالی مون بکنیم تا پس انداز.

خیلی دوست دارم دکتری هم بخونم اما اصلا وقتش رو ندارم. روزها و ساعتها تند و تند میگذرن و من از خیلی از برنامه هام عقبم. اما باز هم راضی ام. مخصوصا با تصمیمات جدیدی که گرفتم. خانواده ها هم خوبن خدا رو شکر، دوستان و اقوام و وابستگان هم ! 

خب شماها چه خبر ؟